Vleermuizen 

Vanaf begin juni 2024 ben ik me gaan verdiepen in de verschillende soorten vleermuizen 2 die in Nederland voorkomen.
Half juni 2024 heb ik de veldgids Vleermuizen 2 van Europa en een batdetector aangeschaft, om me zo nog verder te verdiepen in deze bijzondere nachtdieren.

In mijn jaarlijkse vleermuis seizoen, wat loopt vanaf maart tot en met eind oktober, ga ik in de avonduren actief op zoek naar de verschillende soorten vleermuizen die er in Nederland voorkomen. 

Verschillende soorten

Wereldwijd bestaan er ongeveer duizend soorten vleermuizen, waarvan er maar zeventien voorkomen in Nederland. Een opvallende inwoner van onze tuinen en huizen is de gewone dwergvleermuis (Pipistrellus Pipistrellus), de kleinste soort in ons land die zelfs in een luciferdoosje past. Deze vleermuis is vaak te vinden onder dakgoten en in andere beschutte plaatsen. De grootste vleermuis die in Nederland voorkomt is de Laatvlieger (Epteiscus Serotinus).

Echolokatie

Vleermuizen zijn niet blind, maar gebruiken om te 'zien' toch vaker hun oren dan hun ogen. Om zich te oriënteren zendt een vleermuis een signaal uit dat weerkaatst op voorwerpen in de omgeving. De weerkaatsing (echo) vangt de vleermuis op met zijn oren en daardoor kan hij de plaats (lokatie) en de vorm van die voorwerpen bepalen. We noemen deze manier van ‘kijken met je oren’ echolocatie. Aan het uiterlijk van vleermuizen kun je goed zien dat echolocatie voor hen erg belangrijk is. De vorm van de oren en snuit is vaak helemaal aangepast aan het uitzenden en ontvangen van geluidssignalen.

Om met behulp van van echo's een scherp beeld te vormen, maakt een vleermuis zeer hoge geluiden (ultrasone geluiden). De echolocatiegeluiden van vleermuizen bevinden zich, afhankelijk van de soort, op frequenties tussen 15 Khz tot 120 Khz. Mensen kunnen slechts geluiden tot 20 kHz horen, dus voor de meeste mensen zijn vleermuizen niet hoorbaar. Met behulp van een ultrasoonontvanger, een zogenaamde batdetector, zijn de geluiden van vleermuizen voor mensen hoorbaar te maken.